শেহতীয়াকৈ চহৰৰ ফ্লেটত তুলসী বেদী নিৰ্মাণৰ বাবে আৰু ঠাই নাই। অৱশ্যে ঘৰত ঠাই থাকিলে এতিয়াও তুলসী বেদী বনোৱা হয়। সন্ধিয়া তুলসীতাক ধূপ দি পূজা কৰা পৰম্পৰাগত প্ৰথা। কিন্তু তুলসীক কিয় পূজা কৰা হয়? কি ধৰ্মীয় বিশ্বাস? নহয়! ইয়াৰ আঁৰত আছে এটা ডাঙৰ বৈজ্ঞানিক কাৰণ!
হিন্দু ধৰ্মত তুলসীক মাতৃ বুলি গণ্য কৰা হয়। বৈদিক যুগৰ ঋষিসকলে তুলসীৰ উপযোগিতা সম্পৰ্কে সচেতন আছিল, সেয়েহে তেওঁলোকে তুলসী ঐশ্বৰিক বুলি ধাৰণা সৃষ্টি কৰি সমগ্ৰ সমাজলৈ তুলসী সংৰক্ষণৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছিল।
মানৱ জাতিৰ বাবে তুলসী সঞ্জীৱনী। তুলসীৰ একাধিক ঔষধি গুণ আছে। ই এক উৎকৃষ্ট এন্টিবায়টিক। চাহ বা আন কোনো ধৰণে তুলসী সেৱন কৰিলে মানুহৰ শৰীৰৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি পায় আৰু মানুহ ৰোগৰ পৰা মুক্ত হয়। আনকি আয়ুস বৃদ্ধি কৰে।
ঘৰত তুলসী গছ ৰাখিলে পোক-পৰুৱা আৰু মহ ঘৰত সোমাব নোৱাৰে। কোৱা হয় যে সাপে তুলসী গছৰ ওচৰলৈ যাবলৈ সাহস নকৰে। হয়তো সেইবাবেই, প্ৰাচীন কালত ঘৰৰ সন্মুখত তুলসী গছ ৰোপণ কৰা হৈছিল।
